Kanarek
Filandryjski Wodnotokowy
grupa
KANARKI ŚPIEWAJĄCE
Kanarka tego
hoduje się w krajach flandryjskich od 150 lat. Liczba jego miłośników
stale rośnie; poza Belgią i Holandią rozpowszechnił się także
we Włoszech, Francji i Stanach Zjednoczonych.
Wygląd
ptaka.
Kanarek wodnotokowy jest nieco większy od kanarka harceń-skiego.
Ubarwienie jego piór jest przeważnie żółte, dopuszczalne są
jednak lekkie domieszki innej barwy. Krzyżowanie kanarków
wodnotokowych z innymi kanarkami jest niewskazane, gdyż wpływa
ujemnie na śpiew ptaków.
Warunki
chowu.
Kanarki wodnotokowe trzyma się w podobnych warunkach jak
harceńskie, wymagają one takiej samej opieki i karmy.
Rozmnażanie.
Ptaki rozmnaża się przeważnie w sposób monogamiczny.
Zaleca się, aby klatki lęgowe miały długość co najmniej 60
cm i wysokość 40 cm.
Śpiew.
Jest on główną zaletą kanarków wodnotokowych i może się
składać z 17 tur (zwrotek). Dwie trzecie zwrotek ptak
wyprowadza z dziobkiem zamkniętym, jedną trzecią może
wykonywać z dziobem otwartym. Bardzo dobrymi śpiewakami są te
ptaki, które mają w swym repertuarze ponad dziesięć zwrotek.
Śpiew kanarków wodnotokowych jest głośny i dźwięczny,
niektóre tury przypominają trele słowicze, inne zaś kaszel.
W hodowli kanarków wodnotokowych ważne jest to, że nie
eliminuje się z ich śpiewu żadnej nowo powstałej tury, lecz
przyznaje się za nią dodatkowe punkty, i tym samym zachęca
hodowców do jej utrwalania i udoskonalania.
Klokowany
turkot wodny składa się z kolejno po sobie następujących
sylab: bli, bli, bli - blu, blu, blu - klok, klok, klok. Następna
tura wodna tłumiona ma brzmienie: wu, wu, wu - lu, lu, lu - lo,
lo, lo. Od drugiej tury o tonację wyżej brzmi trzecia tura
wodna, którą ptak musi wykonać z zamkniętym dziobem i dosyć
dużą szybkością; jest to kulkowanie o brzmieniu podobnym do
sylab: lo, lo, lo - lu, lu, lu, kilkakrotnie powtarzane. Dwie
dalsze tury to turkot basowy, przy czym raz ptak wydaje go
powoli i z zamkniętym dziobkiem, za drugim zaś razem w nieco
przyspieszonym tempie. Obydwie tury są podobne do turkotu
basowego kanarka harcerskiego, lecz o nieco twardszym układzie
wokalnym.
Obie tury
basowe ptak może również wyprowadzać w sposób zmienny, tj.
z początku w tonacji głębokiej, stopniowo przechodzącej do
wyższego brzmienia. Jedną z najbardziej typowych i pożądanych
dla tego ptaka tur jest „tjonker", mający wybitnie
metaliczny dźwięk. Tura ta jest wykonywana z dziobem otwartym;
powinny w niej być wyraźnie słyszalne zestawienia głosek:
tjonk, tjonk, tjonk, tjonk - tong, tong, tong - tjunk, tjunk,
tjunk. Jeśli tura ta jest falowana, w konkursowej punktacji
ocenia sieją wyżej. Kanarek flandryjski wykonuje także inne
tury; flety w różnych odmianach, tokowanie, dzwonki i turkoty
dzwonkowe oraz szokiel. Wyuczenie kanarków fłandryjskich śpiewu
jest łatwiejsze niż uczenie kanarków harceńskich. Klatki do
przetrzymywania samczyków oraz klatki na konkurs są znacznie
obszerniejsze, ptaki mają w nich więcej swobody.
Skala
punktowa oceny kanarków flandryjskich wodnotokowych:
1) klokowany turkot wodny 1-12
2) przemienny turkot wodny 1-9
3) kulkowany turkot wodny 1-6
4) turkot basowy 1-6
5) turkot stalowy 1-9
6) flety 1-9
7) mocne basy 1-6
8) dzwonki 1-6
9) dzwonek basowy 1-6
10) bas fletowy 1-6
11) tjonker 1-6
12) szokiel 1-3
